cəbhə

is. <ər.> hərb.

1. Düşmənlə üzüzə durub vuruşan ordu hissələrinin yerləşdiyi sahə, xətt. Cəbhə boyu hücuma keçmək. – Eldar bir ehtiyat komandiri kimi cəbhəyə getməli oldu. İ. Ə.. Qəhrəmanla Eldar cəbhə yoldaşı idilər. M. Rz.. // Hər hansı bir yerdə çox geniş miqyasda aparılan hərbi əməliyyat. Cəbhə ləğv edilmişdir. // Müharibə vaxtı ən iri qoşun birləşməsi, qoşun hissəsi. Cəbhə komandanı. Cəbhə qərargahı.

2. məc. Eyni vaxtda kütləvi surətdə, geniş miqyasda iş aparıla bilən yer, sahə. Bir cəbhənin adamları. – Hərə öz cəbhəsində; Bir vəzifə daşıyır. M. R.. // Hər hansı bir dövlət və ya siyasi fəaliyyət sahəsi. İdeoloji cəbhə. Əmək cəbhəsi. – «Əkinçi» nəşr edildiyi gündən son nömrəsinə qədər iki cəbhə, iki ictimai görüş və iki meyil arasında gedən mübarizəni əks etmişdir. M. İ.. // məc. Bir məqsəd, bir amal uğrunda çalışan adamların ən geniş birləşməsi. Sülh tərəfdarlarının vahid cəbhəsi. Xalq cəbhəsi.

3. meteor. Müxtəlif hava kütlələri arasında bölgü zonaları. Atmosfer cəbhəsi.

◊ Hər iki cəbhədə – iki istiqamətdə. Hər iki cəbhədə fəaliyyət göstərmək.